Kuching en Bako National park

Wij vliegen op Kuching de levendige en bonte hoofdstad van Sarawak.Hier treffen we Yvonne en Lloid, Lloid heeft voor ons al een appartement geboekt als we s'avonds aankomen gaan we eerst naar de kamer.Na de spullen hebben uitgepakt worden we opgehaalt om in een restaurant te eten waar traditioneel iban eten wordt bereid.Hier ontmoeten we ook Lloid zijn vader ( die minister is in Kuala Lumpur) zijn moeder, broer, neef Simon en zijn vriendin Helen (uit Engeland) Na het eten gaan we met zijn allen naar een massage salon waar een hele verdieping voor ons is afgehuurd en kunnen we kiezen uit massages. Lloid, Yvonne, Erik en ik kiezen voor een voet massage van een uur en de rest gaat voor een lichaam massage.De massage was heerlijk en met de tv erbij hebben we heerlijk geklets en gelachen om een achtelijke show op tv. Kuching betekent letterlijk vetaald: de stad van de kat en word bewoond door Maleiers, Chinezen, Indiers, Iban en Bidayuns. Je ziet dan ook overal beelden van katten.Het is een hele leuke stad waar je amper een toerist tegenkomt.Er is bijna geen hoogbouw (voornamlijk kantoren) maar veel gewone huizen en veel groen wat dez stad echt anders maakt. Lloid heeft hier zijn huis (zijn appartement in KL is zijn tweede huis) en kent de stad natuurlijk erg goed en is daardoor een erg goede gids. Wij bezoeken de volgende dag Bako NP voornamelijk om de neusapen die hier leven en we bezoeken Semmongoh , omdat we maar geen genoeg krijgen van de Orang oetans. Bako Nationaal Park, als je bij de ingang aankomt koop je een kaartje voor de boot die je naar het wandel gebied vaart.Eenmaal aangekomen zien we gelijk al een neusaap (beter begin kan je niet hebben toch). Als we bij het bezoekers centrum aankomen worden we ook nog eens gewezen op wel 3 viper slangen. We doen navraag bij het bezoekers centrum over de verschillende hikings aangezien het meeste wild zich rond het bezoekers centrum bevindt besluiten we om een korte wandeling te doen. De Tanjung Sapi trail. De wandeling is erg mooi en aan het eind delen we een bootje met een toerist uit India om de rots formaties langs de kust te bekijken. We zien echter geen wild en besluiten om terug te gaan naar het bezoekers centrum.We worden verwezen naar de camping site waar de silverleaf aapjes leven. Volgens de mevrouw achter de balie is de kans klen, maar het is waarschijnlijk onze geluks dag, want wij zien er zeven ( een hele familie met kleintjes en al) Ook zien we nog een paar neusapen. In Bako leven nog zón 275 neusapen (de neusaap komt alleen nog voor op Borneo in verschillende nationale parken) En zijn genoemd naar de eerste Nederlanders die hier aan wal kwamen. Er leven er nog maar zo ‘n 7000 in het wild. Na een snack en een drankje besluiten we om te gaan lunchen in Kuching en s'middags naar Semmongoh te gaan.

Semmongoh en Kuching

Semmongoh, Dit is net als Sepilok een opvang voor Orang Oetans en tevens een project om te zorgen dat de apen zelf weer kunnen overleven in de vrije natuur .In dit centrum zijn ze ook erg bezig om de bevolking op de hoogte te brengen bij wat te doen als ze een weesje vinden en over behoud van de natuur.Het valt ons gelijk op dat ze het hier moeten redden met veel minder geldt en bezoekers als in Sepilok in Sandakan.We doneren dan ook wat geldt en kopen een paar souverniertjes. Erg mooi centrum. Het ziet er allemaal goed uit en de mensen die hier werken zijn erg aardig en beantwoorden graag je vragen
Na een verfrissende douche gaan we wederom uit eten met Lloid zijn famile, echter vanavond zijn de gouveneur met zijn vrouw en de verloofde van Ries ook van de partij.We eten in een Kantonees restaurant met traditionele gerechten waar ik bij de eerste gang al van schrik.We beginnen met een biggetje die compleet maar in kleine stukjes wordt opgediend. De tweede gang is een vogel met kop en al, gelukkig wordt de kop niet bij Erik of mij op het bord gelegt. De gangen ernaar zijn heerlijk o.a. vis met mango en heerlijke pannekoekjes als toetje

De volgende dag gaan we naar een mooi hotelletje 'the village house' om nog even te relaxen voor we afscheid nemen van Borneo.
We zijn speciaal voor dit hotel van Donald en Marina hier heen gegaan, ik was er op internet zo weg van. Echt mijn droom om zoeits te hebben. Donald en Marina (eigenaren) zijn erg aardig en hebben het helamaal voor elkaar. Ze werken drie maanden en gaan dan drie maanden reizen, zo doen ze dat keer naar keer, om jaloers op te worden toch??

Bangkok, here we are again!!
Via Kuala Lumpur, waar we afscheid van Yvonne hebben genomen vliegen we door naar Bangkok.
We verblijven hier nog 1 nacht.
Na onze eerste keer Bangkok zijn we helemaal verliefd geworden op deze geweldige stad.
We slapen deze keer in het Navalai hotel dicht bij de rivier. Deze buurt vinden we veel leuker dan het gedeelte waar we vorig jaar zaten.
We besluiten om lekker naar onze favourite plek te gaan om wat te shoppen, eten en een biertje te pakken. Khao San Road dus.
Khoa San blijft het zelfde, muziek, drukte heel veel kraampjes en eetstalletjes.
Na een heerlijke dag, verblijven we nog 1 nacht in de wijk Sukhumvit om helaas de volgende dag terug te vliegen.